Jak wyobrażasz sobie teatr za 100 lat?

Przyszłość istnieje tylko w teorii, nie możemy jej doświadczyć, ponieważ istotą doświadczenia jest to, że wydarza się w teraźniejszości. Kiedy myślimy o przyszłości, odkrywamy, że jej obraz, który uważamy za własny, to zlepek cudzych wyobrażeń i mix motywów, które poznaliśmy wcześniej: niezliczone filmy i książki, prognozy specjalistów rozmaitych dziedzin od technologii po moralność, czy nieustannie wypowiadane w codziennym ludzkim dyskursie spekulacje, oparte na lęku albo nadziei. Realizując spektakl ślizgamy się po temacie „teatr przyszłości” jak po wirtualnej łamigłówce. Im więcej godzin dziennie zajmujesz się wymyślaniem przyszłości, tym bardziej chcesz znaleźć się tu i teraz, i coś przeżyć.

„Gdy piszę zapowiedź tego spektaklu, on jeszcze nie istnieje. Jest listopad 2017, wyobrażam sobie spektakl , który widzowie obejrzą w marcu 2018, a który będzie wyobrażeniem o spektaklu z roku 2118. Jest listopad, mam oczy spuchnięte od płaczu i nie daję rady przeczytać artykułu o teorii wiecznego powrotu, przysłanego mi przez siostrę. Pierwsze napotkane dziś osoby to matka z synem na przejściu dla pieszych. Chłopiec pyta matki z niepokojem: ‘Mamo a prawda, że Boga nie ma?’ ‘Prawda’ odpowiada. ‘Noo!’ mówi chłopiec z satysfakcją. ‘Mówiłem im, jest tylko śmierć’.” – Anna Karasińska

Reżyseria: Anna Karasińska 
Kurator: Tomasz Plata
Obsada: Magdalena Cielecka, Dobromir Dymecki, Monika Frajczyk, Bartosz Gelner, Magdalena Popławska

Kolejne spektakle: 28-30 marca, 3-4 kwietnia
Nowy Teatr