Robótki ręczne kobiet – uważane za kiczowate i bezwartościowe – stają się nową skórą urządzeń kojarzonych z niedocenianymi gospodyniami domowymi. Przedmioty pochodzą zwykle z lat 70., z czasów dorastania Wikander, kiedy rękodzieło postrzegano jako „marnowanie siły ko‐ biet”, a jednocześnie był to okres, w którym ruch feministyczny umożliwiał wolność kreowania, często z politycznym podtekstem.