Każdy miniaturowy las przypomina haiku – pozostawia w odbiorcy ulotne wrażenie, ale jest też rodzajem schronienia dla umysłu, który może się stopić z naturą. Bardzo precyzyjna i przemyślana kompozycja prac nasuwa skojarzenie z ogrodami zen.
Dla Justyny każdy las jest zbiorem myśli, zapachów, dźwięków i wspomnień, w którym poza roślinami bohaterami są również różnego rodzaju artefakty – przedmioty wyabstrahowane ze świata realnego i zamknięte w butli jak na bezludnej wyspie.
„Miniaturowe lasy sadzone w szkle żyją, ponieważ w ich zamkniętej przestrzeni tworzy się całkowicie samowystarczalny ekosystem, w którym rośliny mogą przetrwać wytwarzając za pomocą fotosyntezy wszystkie potrzebne im do życia substancje odżywcze. Jedyne, co przenika z zewnątrz, to światło. Dostarcza ono energii niezbędnej do produkcji substancji odżywczych i wzrostu. Światło padające na liście jest absorbowane przez białko zawierające chlorofil (zielony pigment).
Część energii przenoszonej przez światło jest przechowywana w postaci cząsteczek trójfosforanu adenozyny (ATP).
Reszta energii służy do odrywania elektronów z cząsteczek wody pobieranej przez korzenie roślin. Te uwolnione elektrony uczestniczą w reakcjach chemicznych przekształcających dwutlenek węgla w węglowodany. Podczas tych reakcji uwalniany jest także tlen. Proces fotosyntezy jest odwróceniem procesu oddychania komórkowego, który występuje w wielu organizmach – także u człowieka. W procesie oddychania węglowodany reagują z tlenem, w wyniku czego powstaje dwutlenek węgla,woda oraz uwalniania jest energia. Nasz zamknięty ekosystem również wykorzystuje oddychanie komórkowe.Za jego pomocą rozkłada obumarłe szczątki roślin. Podczas tego procesu bakterie wewnątrz gleby ogrodu-butelki absorbują tlen wyprodukowany przez rośliny, a same uwalniają dwutlenek węgla, który jest ponownie wykorzystywany przez rośliny.
I, oczywiście, w nocy, kiedy nie ma światła słonecznego niezbędnego do zachodzenia fotosyntezy, rośliny również będą korzystać z oddychania komórkowego, aby utrzymać się przy życiu dzięki zgromadzonym w składnikach odżywczych zapasom energii. Także obieg wody w ogrodzie-butelce jest obiegiem zamkniętym.
Woda z gleby jest wchłaniana przez korzenie, następnie uwalniana przez parowanie, by w końcu dzięki skraplaniu znów powrócić do gleby.”
______________________________________________________
BIO:
Justyna Stoszek ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie w 1999 roku.
Studiowała pod kierunkiem profesorów Adama Wsiołkowskiego i Andrzeja Bednarczyka (dyplom z malarstwa).
Od ponad 10 lat zajmuje się odkrywaniem nowych, twórczych przestrzeni.
Jest nauczycielką jogi oraz założycielką centrum Ananda. Od kilku lat realizuje autorski, interdyscyplinarny warsztat twórczy pod nazwą ”Przepływ”. Poszukuje połączeń pomiędzy różnymi dziedzinami sztuki, przy czym najważniejszym przesłaniem prowadzonych przez nią zajęć jest kształtowanie umiejętności transformowania uczuć w ruch, obrazy, taniec, poezję czy dźwięk, a tym samym głęboka praca z wyobraźnią i wrażliwością.
Poleć ten artykuł na Facebooku lub skopiuj link
